Gjoka në fëmijëri pati njohur Franc Nopcen, për të cilin mbante mend që ahere banoret e maleve e quanin Bajram Nopca dhe besonin se është me gjak shqiptari, sepse fliste shqip.
Gjoken jeta e trajtoi keq.
Nga besnikeria e trashëguar për mikun, që ishte pjesë e karakterit të tij dhe e merturasve, ai e pësoi duke u denuar rëndë me burg dhe duke marrë damkën e izolimit nga lufta e klasave.
U akuzua se kishte lejuar të kalonin disa të njohur në territorin e postës të policisë ku punonte, të cilët më vonë u arratisen jashtë atdheut. Pas burgosjes dhe denimit e ndoqi kalvari i perndjekjes dhe izolimit. Gjithe jetën me halle të shumta ekonomike e shoqërore nuk u përthye, vetëm i detyruar u përkul.
Në banesën e tij të re të ndertuar me shumë halle në Mertur kishte vendosur një gur me një gdhendje arkaike, sikur donte t’i kerkonte ndihmë hyjnive dhe oreve të të parve.
Përgatiti J. B.
Leave a Reply