Puka, faqja e zones se Pukes

Që në moshë të vogël, Frrok Haxhia u rrit mes bejtarëve dhe rapsodëvë të krahinës dhe mrekullohej prej tyre. Filloi ti binte me mjeshtëri çiftelisë dhe sharkisë. Shumë shpejt, duke kënduar këngët për kreshnikët e luftrat dhe trimëritë shqiptarë në vitin 1950 filloi të shkruante dhe të këndontë vargjet e tija. Ishin rapsodet e vjetër të krahinës që mësuan dhe e edukuan me këngët dhe interpretimin e tyre që i shërbyen Frrokut të fitonte dhe trashëgonte mënyrën e interpretimit të rapsodive e këngëve, vajeve burimore shqiptare të trevës veriore e më gjërë.

Janë të shumtë ata që vizitojnë në këto vite të pasdiktaturës Shqipërinë dhe jo pak prej tyre dashurohen me vendin tonë, duke e bërë gati atdheun e dytë, duke ndihmuar me gjithçka munden, ata që ndodhen në nevojë.

Nga Fatos Baxhaku
Kush mendon se Puka ështëshumë larg e ka fort gabim. Eshtë vetëm 48 kilometra nga Bushati, atje ku rruga merr kthesën për nëVaun e Dejës dhe më tej për në Koman.
Për pak kohë jemi në mes të një lëvizjejetë dendur. Nga Mjeda dhe Vau i Dejës fshatarët shpejtojnë për në Shkodërdhe rrethina ku i presin punët e përditshme.

Kushtuar mësuesit dhe studiuesit të palodhur pukjan, Xhemal Meçi
Xhemal Meçin në Pukë e njohin si mësues të pasionuar, si studiues të palodhur, por dhe si autor librash.
Jeta e tij i është kushtuar mësuesisë dhe punës së palodhur për të për të edukuar brezat e rinj me dashurinë për dijen dhe kulturën. Emri i ti përmendet shpesh edhe tani që është në pension, kur me ndjenjën e seriozitetit dhe të përgjegjësisë të tërheq në bisedë për historikun e rrethit të Pukës, të fton në muzeun e Migjenit dhe nis e të flet me pasion e dashuri për poetin e madh të Shqipërisë, që u shua në moshë fare të re, por që la pas një vepër të paharruar për vlerat e saj letrare, artistike dhe ideore. Xhemali është i kudondodhur, në veprimtaritë e shumta të qytetit të Pukës, ku është shpesh i ftuar në vendin e nderit, por veçanërisht në shkollat ku fëmijët dhe mësuesit ndjejnë nevojën fjalës së tij të ngrohtë dhe të mençur.

Ka një mori njerëzish që, me të mësuar se i ka kapur një sëmundje e rëndë që konsi derohet e pashërueshme për kohën, bien dita-ditës shpirtërisht, gdhihen të ngrysur të sulmuar nga psikoza e saj dhe i dorëzohen pesimizmit e fatalitetit. Ka të tjerë që e përballojnë atë me kurajë të vërtetë, duke jetuar e punuar sikur të mos u ketë ndodhur asgjë, të merakosur vetëm për faktin nëse do të jenë në gjendje ta kryejnë misionin që i kanë vënë vetes apo kosa e rreptë e vdekjes do t’i rrëmbejë sakaq.

Migjeni nderohet me \”Nder i Kombit\”. Nipi i tij, Gjergj Pero, rrëfen jetën e poetit nën kujtimet e së ëmës. Një pjesë e relikeve të Migjenit, që familja ia dorëzoi shtetit më 1961, ka humbur

Në këtë material do të japim disa të dhëna nga hulumtimet fizike dhe historike për shpellën, të cilën populli vendës e quan "shpella e kaurrit", që ndodhet pranë fshatit Levrushkë, në zonën e liqenit të Komanit.

Avniu, për çudinë tonë, as burrë i pashëm, as burrë asgan nuk qe! Ishte i shkurtër, po punën e kish bërë aq të madhe! S\’na rrihej pa e parë në krye 3-4 ditësh. Ai kish vrarë Esat Pashën që i shiti Shkodrën Malit të Zi. Mjerim pau Shqipëria prej Esat Toptanit.

Migjeni e ka ngarkue Pukën në kurriz e udhëton me të në përjetësi, po e njajta gja ndodh edhe me Pukën që e mban poetin në gjithësi të historisë së vet si një pjesë të qënies eprore, ndaj dhe epiteti krahasues se "Puka dhe Migjeni janë dy vllazën siamez" më duket se i qëndron në sy realitetit, të vërtetës së pamohueshme që i lidhi përjetësisht.

Kur Edit Durham kaloi më 1908-n në një fshat të Pukës do t’i bënte përshtypje një banesë tepër e veçantë. "Është banesa më interesante që pashë në Shqipërinë e Veriut",- do të shprehej studiuesja angleze për banesën-kullë në fshatin Kokodë të Pukës që fatkeqësisht sot përbën ekzemplarin e vetëm të këtij tipi banese në Shqipëri.